Uittreksel van het jaarverslag van Z∴Aalmoezenier

Ik geef jullie mijn overwegingen gebaseerd op de beleving van  een jaar maçonnieke activiteiten in onze tempel.

De loge zal worden of niet zijn.

Elke schakel hier aanwezig is van wezenlijk belang voor onze tempel in opbouw. Het is de diversiteit van de schakels, die ons bouwwerk solide maakt : ons bouwwerk krijgt zo een bijzondere schoonheid gebaseerd op kracht en wijsheid.

We staan er goed voor, want vijf profanen wachten aan onze tempelpoort om mee te kunnen werken.

Breiten Breitenbach zegt : “ De verbeelding doet muren verbrokkelen en ruimten dansen”.

Wij bouwen aan de tempel der mensheid, Zusters en Broeders, maar de tempel, die we bouwen, trekt geen muren op om ons achter te verschuilen tegen de profane wereld.  We bouwen muren om onze verbeelding een kans te geven, een ruimte om te dansen in een broederketen van vrije gedachten, een ruimte om te ontmoeten in confrontatie.

Daarna, na de arbeid in de tempel, gaan we terug de profane wereld in om – als het goed is of naar best vermogen – met kracht en wijsheid een schonere wereld te bouwen.

We bewandelden dit maçonnieke jaar een weg van passioneel samen zijn, al zeggen we dat we werken met de rede. Passie refereert naar wat onze zintuigen beleven. Is ons brein niet ons belangrijkste zintuig?  De rede is ons instrument om onze passies met ratio te temmen, zodat we stil kunnen blijven als een Zuster of Broeder, die ons vertrouwen geniet, iets kwetsend doet of zegt, waarvan we het motief of de intentie niet snappen.  We kunnen dat, omdat deze Zuster of Broeder waardevol voor ons is. Als het motief is achterhaald, kan begrip ontstaan zélfs als we het oneens blijven.

Als een profaan aan onze tempelpoort klopt, confronteert hij of zij ons zonder het te weten met onze eigen motieven en aspiraties. Waren wij een geschikte profaan?  Waarom wel?  Waarom niet?  Het doet er voor ons niet meer toe.  Wij zijn Zusters en Broeders en we waarderen de kans die we kregen om als Leerling te bouwen aan onszelf in een inspirerende omgeving. De vraag die er volgens mij wel toe doet is of de hedendaagse vrijmetselarij interessant blijft en of zij een besloten gezelschap moet blijven.  Hebben wij de beslotenheid nodig om in alle vrijheid te kunnen spreken en werken? De beslotenheid als vrijplaats. De vrijplaats waar rituelen en symbolen de gemoederen in de juiste harmonie stemmen. Harmonie, muziek en de keuze ervan, biedt een symbooltaal bij uitstek. Wij hebben de intentie een progressieve loge te zijn en zullen daartoe geen taboe hanteren wat de te onderzoeken themata betreft.

Als we hier streven naar “tevreden zijn”, dan worden we niet meer uitgedaagd, terwijl het net die uitdaging is, die we nodig hebben. In de uitdaging ligt de vooruitgang.  De vooruitgang die we nastreven.  Zo interpreteer ik wat Apostel zei “je moet een probleem zijn voor jezelf”.

Uitdaging…ook buiten de tempel.  In ons dagelijks leven buiten de tempel worden Broeders en Zusters getroffen door tegenslagen.  Overlijdens van dierbaren, ziekte, financiële en/of zakelijke tegenslagen.  We zijn allemaal wel eens ziek en voelen ons dan futloos en ellendig. Maar er zijn mensen waar de ellende veel langer duurt.  We leren van de kracht die deze Zusters en Broeders hanteren om ondanks alles toch verder te kunnen werken in deze tempel.  Tegenslagen worden niet door één enkeling gedragen, maar hebben hun weerslag op de naasten die ze van nabij mee beleven.  Wij pogen hen nabij te zijn en ik als Zuster Aalmoezenier doe mijn best om alle wel en wee met nabijheid en een kaartje of bloemetje namens ons allen van steun te voorzien.